مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
امشب همه عالم پر از شور حسین است چشم ملایک روشن از نور حسین است سینای دل یک شعله از طورحسین است قـلب رسـول الله مـسـرور حـسـیـن است خــورشید ثــاراللّهیان امشب درخــشـیـد چــشم همه آزادگــان را نــور بخـشــیـد امشب عجب شــوری دل دیــوانـه دارد امشب یم رحمت به کــف دُردانــه دارد امشب محمّد (ص) در بغـل ریحـانه دارد امشب عـلی قــرآن به روی شــانه دارد امشب ز هم واشــد گــل لبخــنـد زهــرا آمـد به دنــیــا نــازنین فــرزنــد زهــرا این مشرق الانوارِ ربّ المشـرقین است این جان عــالــم این امام العـالمین است این عین حق یعنی علی را نورعین است این شمــع جمــع آل پیغمبر حسین است دیــدار روی خــالــق ســرمــد مبــارک قــرآن به روی سیــنــۀ احــمــد مبـارک این کیست مصباح الهدا فلک نجات است شــویــنــدۀ لــوح تــمــام سیّــئــات است این کام خشکش خضر را عین الحیوة است این هستی ما در حیات و در ممات است دار و نــدار انــبــیــا هــسـت خــداونــد چـشــم خـدا؛ روی خــدا؛ دست خــداوند چــشــم نبی محــو تماشـای حسین است کوثر گریبان چاک لبــهـای حسین است خورشید محشر روی زیبای حسین است کــلّ قیــامت قــدّ و بــالای حسیـن است عــشّــاق او در حــشــر روی باز دارند با دیــدن رویش به جــنّــت نــاز دارنــد خــورشید حــســن ابــتــدا بــادا مبارک آزادگــان را مــقـــتــدا بــادا مـــبــارک بر جــســم دین خــون خـدا بادا مبارک میــلاد مصبــاح الــهــدا بــادا مــبـارک بــیــت الــحــرام دل رواق مــنــظــر او روح تــــمــام انــبــیــا در پــیــــکــر او ایمان به دون مهــر او کــفـر تمام است جنّت به غیــر دوستــان او حــرام است دوزخ به یـاد روی او بــرداً سلام است دین ها ســوای مکـتـب او نـاتمــام است رخــسار او قــرآن منـشـور است ما را هر زخـم او یک آیۀ نــور است مـا را نام حسیــن اوّل به قــلب ما نــوشــتــنـد آنــگه گِــل ما را به مهــر او ســرشتـند آنانکه بــذر حبّ او در سیــنه کـشـتــنـد نه عــاشق حــور و نه دنبــال بـهـشـتـند فردای محشر چشمشان سوی حسین است حور و قصور و خلدشان روی حسین است ای روح پــــاک انــبـــیــا پــروانــۀ تــو قــلـب هـمــه خــوبــان عــالم خــانــۀ تو کــوه غــم خــلــق جهــان بر شــانــۀ تو عـــقــل و خــرد دیــوانــۀ دیــوانــۀ تــو بـگــذار تــا آشــفـتــۀ مــوی تو بــاشــم دلــداده و آوارۀ کــوی تــــو بــــاشــــم از کودکی گــویی در آغــوش تو بــودم با هــر هلال غــم سیـه پــوش تو بــودم در زمــرۀ عشّــاق خود جــوش تو بودم در هر نفس گویــا و خــاموش تو بـودم در خانه دیــدم از تو یک عکس خیــالی با یک نگه کردی مـرا حــالی به حــالی از پاره های دل به خــاکت گــل نشانـدم سرمایه ام اشکــی که بر پایت فــشانـدم خود را ز هر سو بر سر کـویت کشاندم بالله قسم بـی مهــر تو قــرآن نخــوانــدم صوم و صلوة و عشق و ایـمانم تویی تو گــلــواژه هـای صوت قــرآنــم تویی تـو هــر چند قــابل نیستــم تا بــا تــو باشــم بگــذار در دنیــا و عــقــبی با تـو بــاشم در مرگ و قبر و حــشر تنها با تو باشم در خلــوت و در انجــمن ها با تو بـاشم عشقــم، کتــابم، دینم، ایمــانم، تــویی تـو هم کعبــه ام هم قــبــلـۀ جــانــم تویی تـو این جــرم های بی شــمارم یابن زهــرا این چــشم هــای اشکبــارم یابن زهــرا بــر در گهت امّــیــدوارم یــابـن زهــرا تــنها تویــی دار و نــدارم یابن زهــرا من هر که هستم «میثم» کــوی شمایم آلـــوده ام امّــا ثــنـــاگــوی شـــمــایــم |